M.D. nog wel?

Deel 5 van: De korte maar miraculeuze liefde van Nellie Waldfeucht en Karel Innemee

Het is niet gemakkelijk een autobiografie te schrijven, zeker niet als ze deels gefingeerd moet zijn.

Het gevaar dat Karel Innemee en Nellie Waldfeucht zonder het te weten gemeenschappelijke vrienden of kennissen hadden, was niet denkbeeldig in een kleine stad als H. Natuurlijk kende niemand hem als Karel Innemee, maar hoewel hij nooit een echt gezelschapsmens en nooit lid van de een of andere scene of zelfs maar een vereniging was geweest, waren er toch zeker tientallen, misschien zelfs een paar honderd mensen die hem in ieder geval via via kenden. M.D. was het meest uitgesproken en vooralsnog enig bekende gevaar in dat opzicht. Bij zijn eerste afspraak met Nellie Waldfeucht had Karel zijn vriend helemaal niet genoemd. Nellie had alleen bij het afscheid iets gezegd als: ‘Ben blij dat M. ons aan elkaar heeft voorgesteld.’ 

Maar de kans was natuurlijk groot, dat bij de volgende ontmoeting de vraag naar het begin van hun vriendschap werd gesteld. Het antwoord op die vraag hoefde in principe niet moeilijk te zijn: M.D. en hij hadden elkaar leren kennen op de ontmoetingsplaats van de jongeren, vooral de jongens, van de buurt. M.D. was bevriend geweest met M. R. met wie Karel al ruim twee jaar bijna dagelijks contact had. De kans dat Nellie ook M.R. zou kennen was bijzonder klein, omdat deze een nog meer teruggetrokken leven leidde dan Karel zelf. Daarbij werd deze M. door zijn moeder ook nog eens bijzonder kort gehouden. Zo kreeg hij zelfs op zwoele zomeravonden bijna nooit toestemming tijd door te brengen op de hangplek die Karel zelf drie zomers lang bijna dagelijks bezocht.

Maar deze M.R. had dan wel weer een nicht – L.H.- die tegenover hem woonde en die bevriend was met Marleen Verhoeven. En Marleen Verhoeven was, zoals we gezien hebben, het meisje en vooral de naam, die hem de keuze voor de initialen van Nellie Waldfeucht had opgedrongen. Karel Innemee dacht niet graag aan een mogelijke ontmoeting tussen Marleen Verhoeven en Nellie Waldfeucht. De namen M.R., L.H. en Marleen Verhoeven mochten bij nadere beschouwing dus niet in zijn biografie verschijnen.

M.D. daarentegen moest erin voorkomen. Wellicht zou het beter zijn diens rol in Karels leven te verkleinen of snel te laten eindigen. Sterker nog: als hij de rol wilde beëindigen, moest die klein zijn, want goede vrienden begrijp en vergeef je. M.D. moest dus gedegradeerd worden tot een kennis, iemand die misschien wel dacht een goede vriend te zijn, maar wiens rol Karel Innemee beduidend kleiner inschatte. Een enigszins pijnlijke, maar noodzakelijke operatie.

Een probleem was natuurlijk ook, dat Karel Innemee nog maar pas geleden op het feest van M.D. was geweest. ‘Och, ik had gewoon zin in een feestje’, klonk nogal kil en ongeïnteresseerd in het lot van iemand, die toch de relatie tussen Nellie en hem mogelijk had gemaakt. En die kilheid paste weer niet bij het beeld waaraan hij dacht te moeten voldoen om Nellie Waldfeucht langduriger dan hij gewend was aan hem te binden.

Het beste zou zijn, als hij M.D. nooit had gekend. Maar als hij M.D. niet had gekend, had hij Marleen niet leren kennen. En zonder Marleen had Nellie Waldfeucht niet bestaan. In zijn leven dan. Hij kwam er niet uit.

Karel Innemee besloot het er op aan te laten komen. Hij zette een groot kruis door de notities die hij had gemaakt. Voor hij het schrift dichtdeed, noteerde hij nog snel: M.R., L.H. en M.V. bestaan niet, M.D. nog wel?