Nationale identiteit: Luna

Als Mathilde d'Udekem d'Acoz had gezegd dat ze ‘de’ Belg niet had ontdekt, had iedereen natuurlijk gereageerd met: ‘Ja, muts, dat weten we allemaal: er zijn Vlamingen en Walen, Duitstaligen, Brussels-Gewesters en er is zelfs hier en daar een Belg.’ Maar toen Maxima iets vergelijkbaars zei over ‘de’ Nederlander riep dat de nodige weerstand op. Vooral natuurlijk bij mensen die een Nederlandse identiteit meenden en menen  te moeten afzetten tegen een allochtone identiteit, waarbij die laatste voor het gemak werd samengevat in het woord ‘Islam’.

Ik heb altijd een beetje medelijden met mensen die hun identiteit zoeken in een groep. Identiteit is volgens mij namelijk per definitie een individueel gegeven. Er zijn altijd talloze verschillen aan te wijzen tussen verschillende personen. ‘Maar,’ zeggen de nationale-identiteitszoekers dan: ‘je moet  zoeken naar de overeenkomsten, niet naar de verschillen.’

En toen vond ik een onderzoekje dat deze mening leek te staven.

Uit gegevens van Proteq Dier & Zorg blijkt namelijk, volgens Nu.nl, dat in ons land Luna de populairste naam is voor zowel honden als katten. Althans bij de in 2012 geregistreerde huisdieren was dat het geval. ‘Dus toch!’ dacht ik. 'Er bestaat zoiets als een nationale identiteit. Kijk maar naar de namen voor onze gezelschapsdieren. De Nederlander kiest voor Luna'

Dat de naam  Luna uit het Latijn komt, doet daarbij niet ter zake. Behalve misschien dat het getuigt van een zich meer richten op de westerse waarden, die zoals iedereen weet vooral op de klassieke Griekse en Romeinse leest geschoeid zijn. Waarbij de notie dat die waarden dan voor een deel via de Islam tot ons gekomen zijn maar even buiten beschouwing moet worden gelaten.

Luna betekent 'maan' en dat vind ik een redelijk vreemde naam voor een huisdier. Zeker voor een hond, waar bij de naamgeving toch altijd de tip gegeven wordt een aantal scherpe medeklinkers te gebruiken omdat dat voor zo’n beestje duidelijker is. Voor een kat maakt dat minder uit omdat een kat toch gewoon doet wat hij of zij zelf wil. Naamgeving bij mensen of dieren is een kwestie van smaak. Er zullen genoeg mensen zijn die de namen van de dieren waarmee ik te maken heb helemaal niks vinden: Jetje, Saartje, Mikkel, Loemel, Strega om er maar een paar te noemen.

Terwijl ik dit overdacht, bekeek ik het kaartje dat Nu.nl bij het artikel had geplaatst en waarop de favoriete namen per provincie aangegeven waren. Eerst keek ik natuurlijk bij mijn eigen provincie: Limburg.

Noch bij de honden- noch bij de kattennamen verscheen hier de naam Luna. Vreemd. Maar goed: Limburgers vertonen wel vaker afwijkend gedrag. Misschien vindt men hier die naam wel té buitenlands, te Italiaans misschien zelfs. Denk daarbij aan de bedenkelijke fratsen van Berlusconi en de rol van Italië in de huidige economische crisis. Griekse namen voor huisdieren zijn in Limburg dan natuurlijk helemaal uit den boze: Sofokles wordt Sofie, Socrates Sokkie en Herodotus dood.

Daarna keek ik bij Noord-Brabant. Ook hier geen  Luna in de top drie. Niet bij de honden en niet bij de katten. De nummer 1 en 2 bij de honden waren dezelfde als in Limburg: Max en Bo. Bij de katten waren zelfs alle namen hetzelfde: Tijger, Gizmo en Mickey.

Toen ben ik alle provincies maar eens gaan vergelijken.

In alle provincies is Max de populairste hondennaam, behalve in Groningen, lijkt het. Daar staat Mickey als meest gebruikte hondennaam. Maar als ik naar het hele lijstje kijk, vermoed ik dat ze daar de honden- en kattennamen gewoon hebben verwisseld, want de andere favoriete ‘honden’namen zijn Tijger en Gizmo. Maar Groningers zijn raar, dus je weet maar nooit. Misschien noemen ze honden daar wel katten en katten honden. Bij de ‘katten’ in Groningen staat Max dan weer wel op de eerste plaats. Op de tweede plaats bij de honden staat in veel provincies Bo (L., N-B., Z., G., U.). In Drenthe, Noord- en Zuid-Holland staat Bo op de derde plaats.

Nou ja, laat ik niet elke top-3 van elke provincie gaan bespreken. Laat ik volstaan met de opmerking dat er een soort Nederlandse voorkeur voor honden- en kattennamen uit te herleiden valt, met hier en daar afwijkingen, waarnaar verder onderzoek gedaan moet worden.

Alleen: de naam Luna komt maar twee keer voor in al die lijstjes. Twee keer een tweede plaats, nl. in Noord- en in Zuid-Holland. En dan alleen bij honden. We kunnen hieruit misschien de conclusie trekken dat Hollanders (Noord- en Zuid-) trendy hondennamengevers zijn en daardoor afwijkend van de rest van Nederland. Wellicht staat de naam Luna volgend jaar in aangrenzende provincies ook wel op de tweede plaats. Ik denk dan vooral aan Utrecht en Flevoland. Zeeland wijkt (vooral bij de kattennamen) nogal af van het geheel. Maar Zeeuwen zijn dan ook rare mensen. Friezen ook trouwens, want die noemen hun katten bij voorkeur Poes. Ik hoop dat ze dat eerst even gecheckt hebben.

We kunnen een conclusie trekken. Kop en inhoud van het Nu.nl-artikel (‘Luna populairste honden- en kattennaam’) slaan nergens op, want ze komen helemaal niet overeen met de gegevens die in hetzelfde artikel verstrekt worden.

Maar wacht. Even kijken hoe het in Duitsland zit met de hondennamen. Hondenland bij uitstek tenslotte. Veel van de Nederlandse honden zijn vernoemd naar hun illustere Duitse soortgenoot Kommissar Rex (een Duitse Herder natuurlijk, waarbij ik niet kan nalaten aan te tekenen dat een Duitse Herder in het Engels ook een Alsatian genoemd wordt, een Elzasser, waardoor het dus een Franse Herder wordt.)

Maar de favoriete hondennaam in Duitsland was in 2012:  Luna.

De favoriete kattennaam was:  Luna!

Volgens de site waarop ik deze info vond, heeft dat te maken met een tv-serie voor kinderen over dieren: die Pfotenbande.

Kijk, dat is info waar ik iets aan heb. Jammer alleen dat de derde naam in het lijstje voor honden (Amy) volgens de auteurs van het artikel verbonden moet worden aan Amy Winehouse. Als je je beestje de naam geeft van iemand die veel te vroeg gestorven is, voorspelt dat voor het dier natuurlijk weinig goeds. Ik vernoem mijn dieren liever naar iemand die nog leeft en der dagen nog lang niet zat is.

Maar wat is – na dit alles - nationale identiteit?

Simpel.

Nationale identiteit is een samenraapsel van gegevens die her en der zijn geplukt, die soms fout worden weergegeven en die vaak meer kloppen voor de buren dan voor ons zelf.

Kortom: Stomme Duitsers zijn we.