 |
| Pierre Brice in Elspe |
'Die Sterbeszene
gefällt mir am besten.' [i]
De sterfscène uit de film Winnetou
III, niet die uit het boek. Of hij de scène uit het boek, met het Ave Maria
geen Kitsch vond? Nee, nee, natuurlijk niet, als hij in Elspe en in Bad Segeberg
als Winnetou stierf, klonk het Ave Maria ook altijd op de achtergrond. En dat
paste wondermooi bij de emotie van dat moment.
Want na al die films over Winnetou was de rol nog lang niet
uitgespeeld. Jarenlang speelde Pierre Brice zijn indianenrol nog op toneel, of
beter op de Freilichtbühne/Naturbühne van de twee genoemde plaatsen (Elspe Karl May-Festspiele van 1977 tot
1980 en van 1982 tot 1986, Karl-May-Spiele Bad
Segeberg van 1988 tot 1991). Alleen al in Elspe hoorde hij het Ave Maria blijkbaar
zo’n duizend keer. Dus ook wij moeten er nu maar eens aan geloven. Ik heb het
in twee versies gevonden op Youtube: een voor gitaar en
viool en een voor mannenkoor. Tekst en muziek zijn van Karl May himself. Het
graf dat in het filmpje te zien is ook trouwens.
Pierre Brice is een Fransman, ik zei het al eerder. Hij is
geboren in Brest en de mooi over de weidse vlakten van het Wilde Westen starende, licht
toegeknepen ogen van Winnetou heeft hij waarschijnlijk te danken aan
die plaats aan de Atlantische Oceaan en de blik van zijn vader die
marineofficier was. Op zijn vijftiende
sloot hij zich aan bij de Franse Résistance, na de Tweede Wereldoorlog gaat hij
als soldaat naar Algerije, dat toen nog een Franse kolonie was, en werd
opgeleid tot duiker. Daarna vocht hij vier jaar lang als paratroeper in
Indochina. 'Nie wieder', zegt
hij later, 'hatte ich so gute Freunde wie beim Militär.'[ii]
 |
| Lex Barker als Tarzan |
Na deze avontuurlijke jaren wordt hij, tegen de zin van zijn
vader, de Baron le Bris, acteur. In Frankrijk heeft hij niet veel succes, dus
vertrekt hij naar Spanje en Italië. Daar gaat het allemaal beter, maar nog
steeds niet overdreven goed. En dan wordt hij in 1962 door Horst Wendlandt
gevraagd voor de rol van Winnetou. Hij twijfelt, de rol van Old Shatterhand
lijkt hem in eerste instantie veel aantrekkelijker, maar die is ingevuld met
Lex Barker (die hij misschien al kende uit de film Tarzan’s Magic Fountain, 1949)
Vanaf dat moment is hij Winnetou. In een interview zegt hij
weliswaar dat hij van beroep acteur is en niet Indiaan, maar voor zijn fans is
dat toch anders. De idealen waarvoor
Winnetou vocht, daarvoor vecht hij ook: 'Winnetou
hat für Friede, Freiheit, Respekt und Menschenrechte gekämpft – wie ich
auch.'[iii]
Door Winnetou kan hij dingen doen, die hij anders misschien
niet had weten te realiseren. In 1995 organiseert hij het Pierre-Brice-Hilfskonvoi en voert het aan naar gebieden in Bosnië
waarom toen nog gevochten werd. Later werd hij ambassadeur van Unicef en deed
goed werk voor kinderen in Cambodja. Dat hij zich daarnaast altijd heeft
ingezet voor meer kennis van en begrip voor de levenswijze van de Noord-Amerikaanse
Indianen spreekt vanzelf.
Verder is nog vermeldenswaard dat hij graag zingt en zelfs
een keer op nummer 3 van de Bravo Musikbox heeft gestaan, direct achter de
Beatles en de Stones. Het nummer heette ‘Ich stehe allein’. Maar leuker is toch
dit nummer: Manitou.
Beide nummers waren een mooie gelegenheid voor de Duitse fans om Pierre Brices
echte stem eens te horen. Zijn Duits was zeker in de beginjaren van Winnetou
ronduit slecht. Ook later werd hij nagesynchroniseerd, want een Indiaan die
Duits sprak met een sterk Frans accent. Nee, dat kon niet.
Goed. Ik ga stoppen met mijn Winnetou-blogs. Het internet is
nagenoeg onuitputtelijk wat informatie, muziek en films over het
Apache-opperhoofd betreft. Zwerf rond en laat me weten als je nog wat leuke
dingen vindt.
Ik ga nog één ding doen: ik leer het Winnetou-thema en als ik
weer eens in Duitsland ben, fluit, zing of neurie ik het op straat of in een
kroeg. Kijken of er iets gebeurt.
Nou vooruit: een toegift van UkeLaila.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten