Kiezen voor de kudde

Jaren geleden zei een vriend tijdens een avond in de kroeg dat hij de beelden van de Iraanse Revolutie zo indrukwekkend vond. Hij had natuurlijk gelijk, want indrukwekkend waren ze. Alleen: ik werd er bang van. Ik was en ben bang voor elke religieus getinte massa. Ik was en ben bang voor elke massa.
Toen dacht ik nog dat het te maken had met de overtuiging waar die massa achteraan liep. Maar dat was niet zo. Ik was gewoon bang voor een grote groep mensen met een (meestal geleend) idee. En dat is natuurlijk wat er mis is met dat hele gedoe in Haren. Dat ze daar met dranghekken gooiden en (las ik ergens) een Albert Heyn geplunderd hebben, boeit me niet. Maar dat zoveel mensen zoiets triviaals als Facebook gehoorzamen, maakt me banger dan de Iraanse Revolutie. Niet omdat het dichterbij is, maar omdat het volslagen idee-loos is. Er komt geen hogere, geen diepere, er komt geen enkele gedachte bij kijken. De gemiddelde koe heeft minder last van kudde-instincten dan deze ‘feestbeesten’. Zelfs voetbalhooligans steken boven deze massa uit. Die doen in ieder geval nog alsof ze ergens voor staan.