Eva Gabór

Eva Gabór

Nog net op 8 maart, Internationale Vrouwendag, begin ik aan een blog over Eva Gabór. Niet omdat ze een grote rol speelde in de vrouwenbeweging, of omdat ze een rolmodel zou kunnen zijn voor de moderne vrouw. De belangrijkste reden dat ik iets over haar schrijf is puur uiterlijk. Ze heeft namelijk een neusje zoals verder alleen Cleopatra in de Asterixstrip er een heeft. Daarnaast vallen alleen haar ogen mij op, althans in de enige rol waarin ik haar ken, die van Lisa Douglas in de comedy-serie Green Acres. Maar het zijn dan niet zozeer haar ogen als wel de opmaak ervan, die me voor haar inneemt.

Cleopatra

Eva Gabór was de jongere zus van Zsa Zsa en Magda Gabór, waarvan vooral Zsa Zsa nog een zekere bekendheid geniet. Nou ja, ze is dan ook de enige die nog leeft.  Eva was de eerste van de zussen die vanuit hun geboorteland Hongarije naar de Verenigde Staten vertrok. Het Hongaarse antisemitisme werd in 1940 nog eens versterkt door de Duitse variant daarvan. En daar had ze geen zin in. Haar moeder en haar zussen ook niet en die volgden haar dan ook al snel. De dames vormden al snel een hot item in het sociale leven aan de westkust, hetgeen uiteindelijk resulteerde in een totaal van 20 huwelijken verdeeld over de drie zussen.

In 1941 speelde Eva haar eerste (kleine) rol in Forced Landing van Gordon Wiles. En het bleef bij dat soort Bit Parts, kleine rollen met een paar gesproken zinnen. Ze verscheen met een zekere regelmaat op tv, had zelfs een seizoen lang een soort talk show, maar haar echte doorbraak kwam met de comedy Green Acres, waarin ze de rol speelde van de grootsteedse en verwende, maar ook liefhebbende en tot aanpassing bereide Lisa Douglas.

Eva Gabór en Eddy Albert als Lisa en Oliver Douglas

Lisa is in deze sitcom de echtgenote van Oliver, een advocaat die genoeg heeft van de stad en kiest voor een leven op het platteland. Hij koopt een vervallen boerderij en samen komen ze in contact met een wonderlijke stoet van originelen zoals knecht Eb die zichzelf tot zoon van het echtpaar promoveert, de geldklopper Mr. Haney die op daartoe geëigende momenten bij de farm aankomt met een vrachtwagen vol spullen of mensen die de Douglasses op dat moment net nodig hebben (althans volgens Haney), collega-boer Mr. Ziffel met zijn zoon, het western-verslaafde varken Arnold en de zichzelf voortdurend in twijfel trekkende consulent van het ministerie van landbouw Hank Kimball.

Arnold Ziffel

De humor in deze serie is veelal van de eenvoudige soort. Een deurknop die in nagenoeg elke van de 170 afleveringen loslaat, een telefoon die wegens gebrek aan draad boven aan een paal bevestigd is en van elk telefoontje een hachelijke onderneming maakt en het al genoemde varken Arnold Ziffel dat steeds naar wilde achtervolgingen in oude westerns kijkt.

Lisa vindt Olivers keuze voor het platteland verschrikkelijk, maar ze past zich aan.  Ze hecht zich aan de dieren van de boerderij of uit de omgeving, die allemaal een naam krijgen en met hand en tand verdedigd worden tegen jacht- en slachtpartijen. Ze bakt haar fameuze Hot Cakes, een latexachtige substantie die door niemand gegeten wordt, maar die toch elke morgen weer op tafel verschijnt. Uiteindelijk weet zij zich beter te redden op het platteland dan haar man die gelooft in de maakbaarheid van de samenleving, die vertrouwt op de ratio in mens en natuur en die ondanks talloze tegenslagen het ideaal van het groene leven blijft nastreven.

De serie liep van 1965 tot 1971. In die tijd heb ik er geen enkele aflevering van gezien. Waarschijnlijk (maar dat weet ik niet helemaal zeker) omdat ze gewoon niet werden uitgezonden op de tv-zenders die wij konden krijgen. Andere series van de zelfde schrijver/producer (Paul Henning) waren hier wel bekend: The Beverly Hillbillies en Petticoat Junction. Het is wel mogelijk dat ik Eva/Lisa in Petticoat Junction wel eens voorbij heb zien komen, want deze serie speelde rondom dezelfde plaats als Green Acres: Hooterville.  

Ik heb de serie jaren later leren kennen. Via Linda de Mol, geloof ik, op Sky Channel. (Toen had Linda misschien nog een (vaag) vergelijkbaar neusje.) Tegenwoordig staan alle afleveringen van Green Acres op Youtube en daar maak ik dankbaar gebruik van. De humor (die ooit iets nieuws had) is nu zo vaak gekopieerd dat ik een geeuw niet altijd weet te onderdrukken; maar dat is niet erg want ik kijk meestal voor het slapen gaan. Maar als ik me dan omdraai en mijn ogen sluit (het geluid nog aan) zie ik, voordat ik in een heerlijke slaap wegzink, altijd nog even Eva’s neus.