het lied dat ik zong omdat de straten stoffig waren
het lied dat ik zong omwille van de weg
liet sporen na
zo liep de man de holle weg omhoog
tot aan het bos waar hij geboren was
hij brak een tak van de boom
en sneed zijn naam uit beukenbast
de letters vouwde hij in vloeipapier
in zijn broekzak nam hij ze mee totdat ze kruimels waren
en ik ze daar en hier niet vinden kon
hij won
hij zong de straten stoffig
weg
De woordbouwer en het bospad...
BeantwoordenVerwijderenHè prachtig....
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie reacties.
BeantwoordenVerwijderenHet is ongeveer een half jaar geleden dat ik mijn vorige gedicht schreef,toen nog op het VK-blog. Intussen wel bezig met verhalen (en een lang verhaal).
Maar nu eerst een paar dagen Parijs.