gedachtegang met zeven deuren

1
later blijkt hij toch niet bij een groep te horen
zelfs niet bij de bond voor zelfgekozen eenzaamheid
waarvan hij ooit de penningmeester was
maar waaruit men hem royeerde
nog voor hij toe had kunnen slaan
en naar haar eiland reizen

2
dus kijkt hij naar de geraniums
niet door het glas erachter
waar volgens de wetten der natuur
het echte leven liep  - met een beetje geluk
in de vorm van een buurvrouw met twee borsten
en één gezond verstand, dat weet hij nog van vroeger

3
zinloos aquarium noemt hij zijn huis
omdat er niet gekeken wordt
behalve dan die keer dat ongenode gasten kwamen
mensen gekleed in zwart die zeiden
dat er nu moest worden opgetreden
omdat anders het huis zo stinken gaat

4
hij maakt zachte plopgeluiden met zijn lippen
en kijkt zijn gedachten na als ze de lucht in gaan
nee, tot het plafond, daar spatten ze uiteen:
waarom was hij romanticus geworden
en niet een nuchter mens met dadendrang
was ze daarom weggegaan

5
nee

6
bellen blazen: hij werd een bellenblazer
en zij een luchtigheid in wervelende kleur
een liefde, gebeden zonder eind, een voorschot op de dood
een springprocessie die maar niet vooruit wil gaan
hij was de waard, de herbergier die steeds verlaten werd
factotum en gebochelde tuinier

7
nu stil, de laatste pelgrim rust nog even
maar hij begint al aan zijn reis - hij zingt
zijn lied breekt klompen van zijn voeten
achter hem een spoor van ijs, van water
een vochtplek die verdampt
hij is er nooit geweest

Mei 2009