soms reed ik met de bus
en zag op stoelen mensen sterven
of eigenlijk op stoepen: niet alles kwam dichtbij
dat had wel iets
een lijk gerasterd op de tegels
grenzen aan de dood
het leven overzichtelijk
ik dacht dat ik gelukkig was
maar nu niet meer
misschien zijn er te veel
intussen
die niet meer in mijn leven zijn
misschien zijn er te veel
die in mijn hoofd te vinden zijn
maar verder niet
nou ja een foto soms
de dood heeft in dit geval
met overlijden niets te maken
maar met vingers die heel stil
over tegelranden liggen
hier wordt de norm doorbroken
zoiets
de afwijking
de bron van een verhaal
ach bronnen
ik heb er veel bedacht
maaslands mystiek en dat soort dingen
een begin een reis en opgaan in het geheel
zo gaat het niet natuurlijk
er is geen oceaan
maar wel een bus
een stoep een eindstation
